Mijn vrouw Els en ik zijn vijftigers en zijn al lang bij elkaar. We kennen elkaar door en door en hebben veel samen meegemaakt. We zijn er ook altijd voor elkaar geweest en voor onze kinderen. We hebben een goed huwelijk. De eerste jaren was de seks fantastisch. Ik ben met het mooiste meisje van het Westelijke halfrond getrouwd en ik ben nog steeds de gelukkigste man ter wereld.
Na de meno- en penopauze kwam de klad in ons seksleven. Rond de tijd dat de kinderen het huis uitgingen had ik juist verwacht dat we iedere avond met elkaar de liefde in al zijn facetten zouden bedrijven. In mijn hoofd is niets te dol. Ik ben erg visueel ingesteld en ik geniet als Els geniet. Van mij heeft ze altijd alle vrijheid gekregen om te experimenteren ook met anderen als ze dat zou willen.
Els had lange tijd problemen met haar baarmoeder gehad. Ik had door gebruik van medicijnen erectiestoornissen gekregen. Seks leek één steeds minder prominente plek in ons leven in te nemen. Mijn vrouw was vaak moe of had migraine en had minder zin gekregen. Els was altijd een mooie vrouw geweest en gebleven met een prachtig lichaam gemaakt om lief te hebben.
Seks was ook beladen geworden door de keren dat het moeilijk ging voor haar of voor mij. Mijn behoefte aan seks lag vele malen hoger dan die van Els maar soms was dat ook omgekeerd. We liepen niet synchroon. Als ik wilde, wilde Els niet en andersom. Els kon niet goed tegen mijn visualisaties en vond dat ik oversekst was. Vooral als ik mijn fantasieën met haar deelde vond ze dat ik me daar niet zoveel mee bezig zou moeten houden. Ik vertelde haar niet dat ik mezelf altijd aan het inhouden ben.
Els vond dat als ik anaal zou willen neuken of geneukt willen worden moest ik maar een vriendje zoeken. Máár als ik zonder haar medeweten vreemd zou gaan met een ander dan zou ze bij mij weggaan. Dat heb ik er nooit voor over gehad. En dus lag de bal (seks willen) voornamelijk bij mij.
Els leek geen enkele behoefte te hebben aan een ander iemand in ons huwelijk en had ook steeds minder behoefte aan mij.
Ik denk dat iedereen wel veranderd in een relatie maar de balans moet wel gelijk zijn.
Ons huwelijk is toe aan nieuwe impulsen om te voorkomen dat we in saaiheid vervallen. Bovendien is ons huwelijk gebaseerd op vertrouwen in elkaar en dat is er altijd in grote mate geweest. Bij ons beide staat vrijheid als grootste goed in ons vaandel.
Beiden vinden we het vaak moeilijk om over onze seksuele behoeften te praten.
Ik wilde niet oversekst overkomen en hield vaak mijn mond als ik zin had, om de teleurstelling van een afwijzing te voorkomen. Regelmatig gebeurde het ook dat ik geen stijve kon krijgen en ik niet veel klaarspeelde in bed. De angst niet te kunnen presteren werd steeds groter bij mij. Toch hield ík zoveel mogelijk mijn mond hierover om niet te zeuren. Regelmatig was mijn stemming daardoor knorrig en kibbelde we vaker over onbetekenende zaken. Soms zette ik een pornofilmpje op en trok ik mezelf af.
Mijn vrouw zit regelmatig in de nachtdienst dus had ik vaak gelegenheid om dit te kunnen doen. Als ik dan klaar was gekomen en mijn vrouw wilde de volgende dag seks werd het echt een afgang want dan had ik mijn kruit al verschoten en voelde ik minder opwinding. Mijn vrouw had dit vaak wel door ook al ontkende ik het. Vaak verzon ik een smoesje om niet te hoeven neuken.